შეხვედრები ჩაიხანებში
ქვემო ქართლის რეგიონი, ისევე, როგორც მთელი საქართველო,
21 ოქტომბრის არჩევნების სამზადისშია. საარჩევნო
სამზადისი მარნეულისა და ბოლნისის მუნიციპალიტეტების ეთნიკური აზერბაიჯანლებით დასახლებულ
სოფლებშიც იგრძნობა: გზებზე გამოფენილი პარტიული დროშები, ხალხმრავლობა თავშეყრის ადგილებში, შეხვედრები
ამომრჩევლებთან - ძირითადად, მხარდამჭერებთან...
ეთნიკური აზერბაიჯანლებით დასახლებულ თემებში მთავარი შეხვედრის ადგილი ჩაიხანებია, სადაც ამ თემში გადაწყვეტილების
მიმღებები - კაცები მრავლად და მუდმივად არიან.
„აბა, ხმა ვის
მივცეთ, ვისზე იტყვით...“ - ბოლნისის მუნიციპალიტეტის სოფელ ფარიზის ჩაიხანაში შესვლისას არასამთავრობო ორგანიზაცია
„ჟურნალისტთა ქსელი გენდერული თანასწორობისათვის“ წარმომადგენლებს ამ შეკითხვით ხვდებიან. ახსნის შემდეგ, რომ ორგანიზაცია პროექტს „დაუჭირე მხარი ქალთა პოლიტიკაში ჩართულობას!“ აღმოსავლეთ-დასავლეთის
მართვის ინსტიტუტის (EWMI) ACCESS-ის პროექტის ფარგლებში, ახორციელებს და რომ მათთან ქალთა საჭიროებებზე და საარჩევნო ძალადობაზე
სასაუბროდ და,
ზოგადად, 21 ოქტომბრის თვითმმართველობის არჩევნების შესახებ ინფორმაციის მისაწოდებლად
მივიდნენ, გაკვირვებული პასუხობენ: ქალებმა?
მაგათ რა სჭირდებათ?..
„პრობლემები ბევრია,
პენსიის მომატება გვინდა, გზა არ გვაქვს, წყალი არ გვაქვს, იმდენი ხეხილი დავრგე და
ვერც ერთმა ვერ გაიხარა, სულ გახმა, იმიტომ, რომ ვერ მოვრწყე... ბოსტანიც კი არ გვაქვს
უწყლობის გამო... საქონელი გვყავს, მაგრამ საძოვრებიც არ გვაქვს...“
„წყალი არ
გვაქვს სასმელი წყალი, აი, ხედავთ, სკოლის წინ ღელე ჩამოდის, ამ წყალს სვამენ ბავშვები,
ბინძურ წყალს… წყალი გვენატრება,
სუფთა წყალი...“
“აი, გვეკითხებით, ქალების პრობლემები რა არის?! წყალი
არ არის სოფელში, არც დასალევი, არც სარწყავი, ეს ყველაზე დიდი პრობლემაა... დავიღალეთ
წყლის ზიდვით, მეორე სოფელშია და „ტაჩკებით“ მოგვაქვს... მერე ქალი ცოდო არ არის? თანაც
სახლში იმდენი საქმეა... ოჯახი, საქონელი, ბავშვები... კიდევ? რა ვიცი აბა, ბევრი რამე
გვჭირდება, ჯერ წყალი გაგვიკეთონ...“
„ჩვენთან ტრადიციაა
და რელიგიურადაც ასეა - ქალმა კაცებთან ერთად
არ უნდა ილაპარაკონ... კანდიდატი ან რწმუნებული ჩვენს გარეშე ქალებს ვერ და არც დაელაპარაკება, იციან ჩვენი
ტრადიციები და პატივს სცემენ... ან რაზე უნდა დაელაპარაკონ, მაგათ საქმე აქვთ, ოჯახს
მიხედონ... ჩვენ ვიტყვით მაგათ პრობლემებზე... ქალის საჭიროებებიო,
ამბობთ, რატომაა უწყლობა ქალის საჭიროება მარტო? მეც მინდა სუფთა წყალი დავლიო, ან
რატომაა უგზობა ქალის პრობლემა? ან ბაღი თუ არ არის სოფელში ეს ქალის პრობლემაა მარტო?
ერთი და იგივე პრობლემები გვაქვს და ჩვენ ვილაპარაკებთ ამ პრობლემებზე... რა მოიგონეთ
ეს ქალის საჭიროებები...“
- თქვენ მთელი დღე ჩაიხანაში სხედხართ, ჩაის სვამთ, თამაშობთ
ნარდს, დომინოს, თქვენი ქალები კი მთელი დღე შრომაში არიან და ბევრი პრობლემებიც აქვთ,
ალბათ, ვერც გეუბნებიან მათ შესახებ... - შეკითხვაზე,
კაცები იღიმიან და პასუხობენ: - კი, მართალია...
მაგრამ რაც სჭირდებათ ქალებს ეგ ვიცით...
ეგ ჩვენც გვჭირდება, მაგათზე უკეთესად ჩვენ
ვიტყვით, მაგათ განათლება არ აქვთ... თავს ვერ დაიცავენ...
- ბედნიერები არიან თქვენი ქალები? - ამ შეკითხვაზეც გულიანად იღიმიან... - ეგეც ქალების საჭიროებაა?.. კი, აბა რა, შრომობენ... ქმრები და შვილები ჰყავთ, შვილიშვილები... ოჯახში ათასი
საქმეა... მათ უნდა მიხედონ... რატომაც არა...
მარიამ ალავიძე
Comments
Post a Comment